26 Mayıs 2009





SKANDAL AİLESİ - 28

- Dönüşüm -


Hani bazı kendini helal sanan domuzlar için ben siyonistim ya, dün gece büyük ablam'da kaldım, Akşam yemeğinde üzerime yemek döktüm, cebimde babamdan hatıra, yanımdan hiç ayırmadığım bir tesbih, Goddess Artemis verilmek üzere emanet bir adet haç, bir adet enjektör iğnesi, bir paket sigara ve kimlik vardı, sıcağı sıcağına üstümden atıp, ablamın yıkaması için verdiğimde cebimde unutmuşum... Ne olduğunu soran bir yüz ifadesiyle cebimde kalanları iade ettiğinde, olduğu gibi bahsettim bu benim, bu benim değil diye, ne düşündü bilmiyorum... Birşeylere inanıyor olmam onu kesinlikle mutlu etmiştir bildiğim tek şey bu...

Enteresan geçen bir gecenin ardından, sabah erkenden kalkıp "ben gidiyorum" demek için kapısını araladığımda, Onu, inançları doğrultusunda kesin konuşmalar yapan ailenin şu anki otoritesini namaz kılarken gördüm...






Kapıyı sessizce çektim açtığım gibi, farketti mi bilmiyorum, ailemde birşeyler yavaş yavaş mı, hızlıca mı değişiyor bilemiyorum, uzak kaldığımdan anı anına farkedememiş olabilirim, ama gözlerim beni yanıltmadıysa gördüklerim bundan ibaret...

O an birkaç ay önceki konuşmalarımız geldi aklıma, annemin namaz kıldığından kabaca bahsettiğim bir gün... "bütün inançlar birbirinin aynıdır, kiliseye gidersin hristiyan derler, havra'ya (sinagog) gidersin yahudi, camiye gidersin müslüman, hangisine gidersen git inandığın rab aynıdır, tek bir ilahi kudrete inanıyoruz hepimiz, ve bu inandığımız varlık cennetin kapısında okuldaki öğretmenler gibi bir ayrım yapmaycaktır." gibisinden laflar etmişti, hak vermekle beraber üzerinde durmamıştım...

Şimdi kendimi daha rahat hissediyorum, nedenini bilmiyorum, sanırım sırlar kadar insanı geren başka bir mevzuu daha yok...NaKHaR

8 yorum:

Goddess Artemis dedi ki...

Hay ellerin dert görmesin Nakharcığım! Ne güzel bir yazı olmuş bu. Artık bu hafta bitmeden görüşelim de, emaneti alayım senden.

Kocaman öptüm! :o)

Adsız dedi ki...

Sevgili Nakhar,
Yol birdir Sırat binbir..
Saklı gizli yaşamlar elbette zamanla insanda üstüste binen yükler oluştururken, oluşan gerilimle tahammülü zorlar.
Hayatında yaşananlar açısından kendini rahat hissetmene sevindim..
Sevgiler

Hera..

ESTHER dedi ki...

sevgili nakhar bende senin gibi düşünüyorum. kilise, camii ya da sinagog ne önemi var. önemli olan tanrıyla iletişime geçmek. sana nerede olursan ol huzur verecektir... hristiyanlar cehenneme, müslümanlar cennete, yahudiler lanetli falan gibi düşünen insanların hepsi cehennemde yanarken biz cennette hurilerle nurilerle fingirdeşiyo olucaz :) (son cümlem sanırım bu hissiyat yüklü yazıyı biraz sulandırdı)

Nakhar dedi ki...

@hera;

rahatım gerçekten, birçok hikaye vardır yol binbir düşüncesini destekleyen... bilmeyen çok sanırım olan bitene baktığımızd görünen o... ülkede cahil çok ne yazık ki...

Nakhar dedi ki...

@esther;

geçenlerde bir arkadaş cennete sadece müslümanlar girecektir demişti, yuh dedim içimden ondan sonrasını dinlemedim bile... :)

bence iyi olmuş son cümle... :)

Noni dedi ki...

Annen ne kadar güzel söylemiş Nakharım bence de önemli olan hangi dini seçtiğimiz değil inanıp inanmadığımız...

Nakhar dedi ki...

@noni;

o cümleyi kuran ablamdı şekerim, yanlış anlaşılır biçimde kurmuşum sanırım cümleyi :)

Evren dedi ki...

kiliseye gitmiitim bir gün ayindne sonrarahibin yanına gitmiştim; bir kağıda dağ çizmişti ve demişti ki amaç dağın başına çıkmazsa hangi yoldan gittiğinin bir önemi yok... hatırladım... 3 mum yakmıştım...ikisi oldu...biri kaldı... acaba na ne oldu :)