SAAT : 03.02
Sıcak bir gündü, savunmasız uyumayı sevmiyordum, gece yarısını geçene kadar gezmiş, eğlenmiş, sohbetler etmiştik ablamlar, yeğenlerim... O gece üşendim savunmasız yatmazdım dedim ya; yatay çizgili pijamamı giymedim, yatağımın başucundaki pencereyi kapatmadım, üstüme çarşaftan başka birşey almadım... atletle, altımda şortumla uyuyakaldım... 17 yaşımı bitirmeme 13 gün vardı...
Yer yarıldı, içine düştük, annemin içimi parçalayan sesini duydum vitrinde parçalanan kristal takımının şangırtıları arasında "yavrularımm!"
Ailem yanımdaydı, eksiğimiz yoktu, uzaktan akrabamız olan o gece hayatını kaybetmiş orta yaşlarının sonundaki çiftin "birimizden birimiz kalmasın, beraber yaşayıp, son nefesimizi beraber verelim" dediklerinin rivayeti dolanıyordu kulaktan kulağa... Tek bildiğim Tanrı'nın dualarını kabul ettiğiydi... N
17 Ağustos 1999'a saygıyla...
2 yorum:
Hiç unutmayacağız...Ne acı...
çok dokunaklı...!
Yorum Gönder