KAHIR AMAN!
Sen de bir
masalsan çocuk,
Kahraman
arıyorsan kendine,
Agnostik
ilişkiler kuruyorsan
Ve mizacın
dağılıyorsa her gülüşünde;
İnsansın…
Savuruyorsa
hayat, hırpalanıyorsan!
İnadına tokatlara
çeviriyorsan yüzünü,
Bir çileyle
mıhlanıyorsan
Ve cennet kokuyorsa
kanın;
İsa’sın!
Haykırmıyorsan,
Eline vurana
veriyorsan ekmeğini,
Kıvrılmıyorsa
dudakların ve gözükmüyorsa dişlerin gülerken,
Geldim
gördüm, yaşadım öldümse onca yıl yaptığın;
Mutlu değil,
bedbahtsın!
Mitlere
inanmışsan,
Saçında bit,
kafanda örümcekse taşıdığın,
Son kuruşunu
atıyorsan dilek kuyusuna
Ve metelik
dahi kalmamışsa kurşun sıkacağın;
Koca bir sıfırsın!
Sen de bir
masalsan çocuk,
Kahraman
arıyorsan kendine,
Dilden dile
dolaşmıyorsa adın
Ve bir dostun
yoksa ayna tutacak yüzüne;
Enkarnasyon
bekleyen
Anka kuşu
gibi yanmışsın!
Kahramanın
kim?
Elbet anlarsın! N
2 yorum:
Ama yaaaaa çok özeniyorum böyle güzel şeyler yazamıyorum diye. Yüne muhteşem. Delicesine sevdim. Unutmayayım da bu ay ki toplantıda sana okuyayım bu şiiri..
@Kaan Arer; Beğenmene sevindim... Lisede edebiyat hocam: "iyi yazıyorsun ama lafı çok uzatıyorsun" derdi. Al sana bir ipucu ;-) bu iki etti, okumak istersen dinlemekten keyif alırım... :)
Yorum Gönder