12 Aralık 2014



KAHIR AMAN!

Sen de bir masalsan çocuk,
Kahraman arıyorsan kendine,
Agnostik ilişkiler kuruyorsan
Ve mizacın dağılıyorsa her gülüşünde;
İnsansın…

Savuruyorsa hayat, hırpalanıyorsan!
İnadına tokatlara çeviriyorsan yüzünü,
Bir çileyle mıhlanıyorsan
Ve cennet kokuyorsa kanın;
İsa’sın!

Haykırmıyorsan,
Eline vurana veriyorsan ekmeğini,
Kıvrılmıyorsa dudakların ve gözükmüyorsa dişlerin gülerken,
Geldim gördüm, yaşadım öldümse onca yıl yaptığın;
Mutlu değil, bedbahtsın!

Mitlere inanmışsan,
Saçında bit, kafanda örümcekse taşıdığın,
Son kuruşunu atıyorsan dilek kuyusuna
Ve metelik dahi kalmamışsa kurşun sıkacağın;
Koca bir sıfırsın!

Sen de bir masalsan çocuk,
Kahraman arıyorsan kendine,
Dilden dile dolaşmıyorsa adın
Ve bir dostun yoksa ayna tutacak yüzüne;
Enkarnasyon bekleyen
Anka kuşu gibi yanmışsın! 

Kahramanın kim?
Elbet anlarsın! N

2 yorum:

Unknown dedi ki...

Ama yaaaaa çok özeniyorum böyle güzel şeyler yazamıyorum diye. Yüne muhteşem. Delicesine sevdim. Unutmayayım da bu ay ki toplantıda sana okuyayım bu şiiri..

Nakhar dedi ki...

@Kaan Arer; Beğenmene sevindim... Lisede edebiyat hocam: "iyi yazıyorsun ama lafı çok uzatıyorsun" derdi. Al sana bir ipucu ;-) bu iki etti, okumak istersen dinlemekten keyif alırım... :)