Kumdan Kale
Eril bir gölgenin
Ardına düştü ruh.
Karanlığın Mahrem matemini örten
Renkli bir çingene eteğiydi gün
Yavşak fantaziler vardı akıllarda
Gece yarısı cirit atan
Açık seçik düşler
Elmanın tamamını yiyiyordu Adem
Havva kalakalıyordu
Olduğu yerde ağzı açık.
Gündüz tanrıya tapınırdı insan
Gece kendi uçkuruna
Beli gevşek adamlardık ne de olsa
Etrafımızda fır dönüyordu
Vajinası sarkık kadınlarımız
Belki bu yüzdendir
Ölümlü tanrılara bağlılığımız.
Çok dinledim yobaz söylemlerini
Varsın yıksın
Tanrı denen çocuk
kumdan kalelerimi.
Nakhar 2008-İstanbul
3 yorum:
yengi�tem �o�mu�sun....
ama harika olmu� eline y�re�ine sa�l�k...
harika giydirmişsin nakhar !!
çok sevdim şiirini !!!
Baylar
renkli bir çingene eteğiydi gün!
güzel 1 tasvir.
Yorum Gönder