Mim !
Aslıberry mim’lemiş bizi... Çocuk istismarı konusunda söyleyecek o kadar çok şey var ki ; Aslıberry’nin de dediği gibi tek istismar cinsel istismar değil elbet.
Ben cinsel istismar dışında kalan bütün istismarları yaşamış bir bireyim: Güvensizlik, aile içi şiddet, alay konusu olma, korku, ve sayılamayacak niceleri… Hiç oyuncağı olmamış küçük bir çocuktum, aldıklarımı ya parçalıyor ya da bir şekilde bozuyordum, içimde yaşadığım tüm depresifliğe karşı bir isyan birikintisi vardı….
Aile sırlarını dinlemekten, bunlara karşı önlem alan tek kişi olmaktan, kimselere bir şey anlatamanın verdiği omuzlarımda ki ağır yük…
Hep “ Asla ve asla aile bireylerinden birine benzemeyeceğim” diyerek daha 4 ila 6 yaşlarında kendime bu konuda sürekli bir telkinde bulundum… annem yeterli olmadığını bize çok fazla belli etti… Sürekli topluma endeksli yaşamak zorunda hissettirildim… İçimdeki aykırı tohumların yeşermesine rağmen…
Bir çocuğum olsaydı diye başlayan bir çok cümle kurdum…
Belki de bu yüzden Nilüfer’in ben daha ilkokul sıralarının tozunu yutarken dillendirdiği ÇOK UZAKLARDA şarkısı çekilen yağmurlu klibiyle benim ilk şarkım olmuştu…. Bu şarkıyı daha okumayı yazmayı bile tam olarak sökememiş bir çocuk olarak ezberlemiş olmak ve müzik dersinde de ilk kez bu şarkıyı söylemiş olmak gerçekten benim için atlatılması güç bir badireye sebep oldu….
O zamanki gırtlak tam bir çocuk gırtlağı, ve sesimi istediğim gibi inceltebiliyordum… Tam da nilüfere yakın bir ses tonuyla söylerim bu şarkıyı…Şu an hala bu şarkıyı dinliyorum bana bütün eskiyi hatırlatır.
Caddelerde Rüzgar
Aklımda Aşk Var
Gece Yarısında
Eski Yağmurlar
Şarkı Söylüyorlar
Sessiz Usulca
Özlediğim şimdi
Çok uzaklarda…
Deli dolu günler
Hayat güzeldi
Kahkalarıyla
Günler geçerdi
Ellerim uzansa
Dokunamam ki
özlediğim şimdi
Çok uzaklarda
Özlediğim hala çocukluğum, uzansam dokunamayacağım tek şey çocukluğum….
Lütfen ÇOCUK İSTİSMARINI DURDURUN!!!
Ben cinsel istismar dışında kalan bütün istismarları yaşamış bir bireyim: Güvensizlik, aile içi şiddet, alay konusu olma, korku, ve sayılamayacak niceleri… Hiç oyuncağı olmamış küçük bir çocuktum, aldıklarımı ya parçalıyor ya da bir şekilde bozuyordum, içimde yaşadığım tüm depresifliğe karşı bir isyan birikintisi vardı….
Aile sırlarını dinlemekten, bunlara karşı önlem alan tek kişi olmaktan, kimselere bir şey anlatamanın verdiği omuzlarımda ki ağır yük…
Hep “ Asla ve asla aile bireylerinden birine benzemeyeceğim” diyerek daha 4 ila 6 yaşlarında kendime bu konuda sürekli bir telkinde bulundum… annem yeterli olmadığını bize çok fazla belli etti… Sürekli topluma endeksli yaşamak zorunda hissettirildim… İçimdeki aykırı tohumların yeşermesine rağmen…
Bir çocuğum olsaydı diye başlayan bir çok cümle kurdum…
Belki de bu yüzden Nilüfer’in ben daha ilkokul sıralarının tozunu yutarken dillendirdiği ÇOK UZAKLARDA şarkısı çekilen yağmurlu klibiyle benim ilk şarkım olmuştu…. Bu şarkıyı daha okumayı yazmayı bile tam olarak sökememiş bir çocuk olarak ezberlemiş olmak ve müzik dersinde de ilk kez bu şarkıyı söylemiş olmak gerçekten benim için atlatılması güç bir badireye sebep oldu….
O zamanki gırtlak tam bir çocuk gırtlağı, ve sesimi istediğim gibi inceltebiliyordum… Tam da nilüfere yakın bir ses tonuyla söylerim bu şarkıyı…Şu an hala bu şarkıyı dinliyorum bana bütün eskiyi hatırlatır.
Caddelerde Rüzgar
Aklımda Aşk Var
Gece Yarısında
Eski Yağmurlar
Şarkı Söylüyorlar
Sessiz Usulca
Özlediğim şimdi
Çok uzaklarda…
Deli dolu günler
Hayat güzeldi
Kahkalarıyla
Günler geçerdi
Ellerim uzansa
Dokunamam ki
özlediğim şimdi
Çok uzaklarda
Özlediğim hala çocukluğum, uzansam dokunamayacağım tek şey çocukluğum….
Lütfen ÇOCUK İSTİSMARINI DURDURUN!!!
18 yorum:
Nakhar çok teşekkürler.
(Bu arada Nilüferin Çok Uzaklarda şarkısı senin çocukluk şarkın mı? Ayol o zaman sen benim çocuuum yaşındasın. Az sıksaymışım dişimi Yaman senin yaşında olurmuş o zaman.)
Nakhar hiç kimsenin giremeyeceği sadece bize ait tek yer anılarımız.
Çocukken yaşadıklarımız ya da yaşatılanlar iyi de olsa kötü de olsa o vakitler hatırlandığı zaman hepimizde aynı burukluğun hissedildiğine eminim..
Çok güzel bir yazı olmuş bu..
bunları yaıyoruz ama sanıyoruz ki istismar değil bunlar..oysa o kadar çok ey kaybettirdi ki..
umarım biz aynı hataları yapmıyoruzdur..tşk..
aslıberry;
canım valla bilmem 26 yaşındayım çocukluğuma damgasını vuran tek şarkı da nilüferin çok uzaklarda şarkısı....
:)
ben hiç küçük asker küçöük ayşe saçmalıklarını beğenmezdim bana hiçbirşey ifade etmezler ve tabii onlarıo şarkı olarak da görmüyorum zaten...
ama sen gibi bi annem olsaydı ne yapardım bilmiyorum :D tabii çok başarılı biri olağıma eminim de sen benim annem diilsin :(
eskiye götüren mimin için ben teşekkür ederim ayrıca :)
kıymet;
orası öyle de ben anılarımı herkesle paylaşıyorum hepsi de hatırlamak istemediğim kısımları alıp gidiyor gibi geliyor bana rahatlıyorum anlayacağın :D
inte;
baqzen yüz kızarıklığı olarak yansıyor yüzüme yaşanmışlıklarım bazen de tebessüm olarak ama en çok eskiye olan özlemin burukluğu tabii ki dediğin gibi :)
bendeniz;
aynı hataları yapmıyor değiliz elbet yapıyoruz mesela ben yegenimi dövdüğümü biliyorum ama şimdilerde özürlerle geçiyor ömrüm :( hiç yapmamış olmayı dilerdim sonuç itibariyle dengesi olmayan bir fabrikanın kafadan defolu bir malıyız hayatta tutunmaya çalışan.... :)
Ben çocuklarımı hiç dövmedim nakhar:))
Hep sevgiyle konuştum,açıkladım.
Ama ben annem döver korkusuyla yaşardım hep(dayak yemediğim halde,bu korku bile yeterdi zehir etmeye bir sokak oyununu)
Şimdide disiplinsiz olmakla suçluyo beni biliyomusun,hep diyo ki,"bu kızla çok fazla konuşuyosun,sinir krizine giriyosun,vursana ağzına iki tane"
Bildiği tek çözüm bu ve sanıyoki benim böyle gurur duyulucak bi evlat olmam(?neye ve kime göre?!) onun aşırı otoritesi yüzünden...
Ve her zaman haksızlık ettimse ağlayarak özür dileyebileceğimi bilirler benim çılgın çocuklarım..
Özür dilemek nasıl zordur ve acıtır bilirim.
Kendi içimde çok yetersiz hissettiğim anlar var hep..
Daha çook gençsin canım sen,yaptıkların yapacaklarının teminatı değil yani:D
valla ne doğru demişsin sen.. çocuk istismarı deyince cinsel istismardan başkası görünmüyor gözümüze.. her evde her gün her akşam çocuk denen küçük insanların kendilerinden "yaşça" büyüklerinin hegemonyası altında neler yaşadığını bilemiyoruz.ayrıca şu yetersiz anne meselesi benim de hep içimi acıtan bir konu olmuştur... asla benzememeye yeminler ettiğim insanların ailenden olması ayrı bir külfettir...bilirim!
o zaman....
kaybolan.. el değmemiş ruhumdu kir tutmayan..
kaybolan.. içimdeki çocuktu yeri dolmayan.. - subraindog
@bendeniz;
artık döverek terbiye edilemeyeceğini anlayalı bir beş yıl oluyor çok şükür... sen mantelitesini bırakıp ben diye başlıyorum gürültü yapma yerine ama rahatsız oluyorum diyorum ters mantık gibi gözüken düz mantık hesabı...
yaşım genç olsa da ruhum ihtiyar :D
@elif;
anneme baktığımda yetersizlik görmüyorum ama hep ben bilmem durumuna sığınıyor benim içimi acıtan bu oldu açıkçası sanıyorum seninde buna benzer birşey.... :) sonunda bize tahammül eden birilerinin olması her halükarda güzel birşey ne olursa olsun sığınacağm ilk limanım ikincisini zaten bütün blog alemi biliyor :D
@enteldantel;
kısa ve öz ama iyi ifade edilmiş sözler bunlar çok beğend,m sağol :)
Mimlendiniz! :o)
Şekerim,
Bıraktığın yoruma yanıtta da dediğim gibi; kendini kasma alla'sen. Alfabe Mim'ini beğendiysen onu yaz :o)
orda arkadan koşan çocuk hepsi grubundaki cemreymiş
@isimsiz;
arkada koşan çocuk derken nerdeki çocuğu kastettiğinizi anlayamadım :)
Yorum Gönder