14 Ocak 2010



BİZ - SİZ - ONLAR!



İş görüşmelerimden henüz umduğumu bulamadım, bulduklarımla yetinmeye çalışıyorum ama bu kez ben onların umduğu kişi olmuyorum...

Kısaca sayısız yere başvuru yapmama rağmen efendim, kimisi askerliği, kimisi tecrübesizliği bahane etti, askerlik bahanesine verecek cevabım var elbet, ama tecrübesizliğin mazereti ne yazık ki yok, zaten tecrübe kazanabilecek zamanı olmuyor ki insanın, firmaların diploma beklentisini karşılayabilmek için... :) Yine de moral bozmuyorum, ama evde oturmaktan sıkılıyor be insan...

Ordan burdan birkaç paragraf yazayım da, sessiz kalabilirim bir süre daha, Annem çevresindeki iki torunla kafayı yemek üzere, Ortanca ve Küçük ablam tıpkı çocukları gibi her şeyden kavga edebiliyorlar haftada bir küsüp sonra yeniden ve yeniden...

Büyük ablam kızlarını evlendirdikten sonra zaman harcama teknikleri üzerinde çalışıyor... Çünkü çocuklar olmayınca can sıkıntısını atıp, zaman harcayacak başka birşey kalmadı ona da...

Büyük abimle hatırlayamadığım uzun yıllar boyunca ilk kez, geçen gün, telefonda, ilk bireysel konuşmamı yaptım... Tuhaftı sanırım buna da alışabilirim zamanla... Kumarı bırakmış, kayınpederinden habersiz eve gidip yengemle ve çocuklarla zaman geçiriyormuş...

Diğerleri kendi halinde... Ben mi? Ben şu sıralar kafamı dinliyorum, evlenmeden evini ayıran ilk çocuk olmanın verdiği huzurla...
NaKHaR