ISLAK
Bir pınarın başında,
Demlenirdim ben,
Acıya da yürürdüm, sevince de...
Uzun ve siyah ve kırılgan,
Köprülerim vardı uçurumlarımda...
Ben ağlardım,
Ben düşerdim ve yeniden doğardım,
Yok oluşumla...
Sevgiye de gelirdim, öfkeye de,
Kristal yansımalar olurdu eteklerimde
Ve bir ışık huzmesi çevrelerdi her yanımı...
Bendim o gözdeki ateş, o buğu,
Her bir damlam iz bırakırdı ardında
Siyah ve uzun ve kırılgandı köprülerim
Atlardım umarsız,
Ve bir el dokunurdu can damarıma
Sadece bir ışıltı bırakırdım
Ve tüm köprülerim kapanırdı ardımsıra...NaKHaR
fotoğraf : Evelyn Arthur Richman