ÜZGÜNÜM, ARDIMDA KALDINIZ
Nereden başlasam bilemiyorum aslında, hayat küçücük beklentilerimi karşılamakta pek bir aheste davranıyor, oysa sizlerin beklentilerini karşılamak için bir robot kadar duygusuz, bir makine gibi ruhsuz ve bir hayvan kadar içgüdüsel hareket etmem gerekiyormuş... Üzgünüm, ne bir robotum, ne makine, ne de bir hayvan, sadece insanım...
İnsan ulaştığı noktada geçirdiği zorlu labirentleri çabuk unutuyor bunu anladım, bıraksaydınız koşmadan önce yürümeye çalışırdım, yürümeden önce ayakta durmaya ve de emeklemeye... Çünkü sadece bir hayvan doğduğu ilk gün ayaklanır ve koşar sendeleye sendeleye... Üzgünüm yapamadım...
Yaşadıklarım normal standartlarda bir insanın kaldırabileceği türden şeyler değildi bunu biliyorum, ardıma baktığımda çeşitli olaylar karşısında ne kadar da güçlü durmuşum meğer, gücümün tükendiği hiç olmamış o zamanlar, şimdi oldu işte, tükendi...
Ağlarken keşke anlatsaydı diyeceğiniz şeyler okuyacaksınız, ama yaşarken anlatsaydım anlayamayacağınız şeylerdi bunlar... Okurken bir amacım vardı aranızda, sizin gibi olmamaktı gayem, siz bilmediniz, kiminiz okumanın gereksizliğinden dem vururken sırtımdaki ağırlaştırdığınız yükle ne engeller aştığımı anlayamadınız...
Okulda ödevini bütün çocuklardan önce ben yapardım siz görmediniz, sizi en çok ben anlardım konuştuğunuzda, söz alacak yaşa hiç gelmedim nazarınızda, ruhumun en rahat olduğu yer okuldu üstelik, Zoraki de olsa dinleyenler veyahut en küçük başarıyı taktir edenler vardı konuştuğumda, sahte bir destek yoktu ya da yalandan sırt sıvazlanması, benim başarımla konu komşuya hava atanlar yoktu orada boğuluyordum yetişkinlik dönemine kadar bir odamın olmadığı o evinizde...
Onca yıl beklentilerinizi karşılamak için didindim durdum, sadece sizin için değil, dışarıdaki tüm tanıdığım insanların beklentilerini, ilkokul da orta okul mezunu olmak gerekiyordu iş hayatı için, ortaokulda lise mezunu, lisede üniversite üniversitede de yetmiyordu bir tane daha okumak gerekiyordu, iş hayatı diploma istiyordu utanmadan, o diplomayı aldığınızda yanında tecrübe istiyordu görüşmelerde bıyık altından gülerek alaylı takımı yerini alacağınız korkusuyla "reddedildi" damgası vurarak başvurunuza...
Siz bunları hiç bilemediniz ben gitmeden önce, oysa bir dokunsaydınız bam telime, ne türküler söylerdim ağlayarak size, dokunmadınız ve dinlemediniz hayır şimdi satır satır atlamadan okurken bunları bir yandan ağıt tutturacaksınız en sessizsizinden ama ben biri gözyaşı dökmeden de ağladığında bilirdim ve dinlerdim onu...
Bir küçük veda olsun bu size, her zamanki gibi sorularıma sorunlarıma cevap beklemediğim...
Ben Günah Yüklenen Adam... Hayattaki bir kadının oğlu... Kendine odaklı beş kişinin kardeşi, Bir çoğunuzun arkadaşı, bir kaçınızın merakı ve bu dünyada tanıdığım anlayışlı nadir insanlardan birinin sevgilisiyim...
Üzgünüm, hepiniz hayatta kaldınız, ben öldüm...NaKHaR
Bir gün aklımı ve umudumu tamamen yitirirsem ardımda kalacaklara bırakacağım uzun bir nottur...Henüz hayatla savaşımın tam göbeğindeyim...