27 Mart 2009



İHTİYAÇ !

Geçenlerde katıldığım bir yemekte, tarafıma imzalanarak verilen "Kıyıdakiler" adlı kitaptaki şu kısmı çok beğendim...

Güleç yüzlü sekreter kız, daha önceden yüzünde gülücüklerle karşıladığı karakteri, eşcinsel olduğunu öğrendikten sonra somurtan bir yüz ifadesiyle selamlar...

Karakterimiz görüşmeyi sonlandırıp ofisten ayrılırken aniden döner ve sekreter kıza şu cümleyi sarfeder: "Evet eşcinselim, ama benimde gülümsemene ihtiyacım var"...NaKHaR

6 yorum:

Zamandan Sızan dedi ki...

tercihlere, duruma göre verilen insan tepkileri canımı çok yakıyor..
anlaşılan kolaylıkla vaz geçilemeyecek statünün doğru sanılan ilkelerin durumun ilkesizliklerinden!
en çok da sokaklarda burnu akan çaresiz bir çocuktan (bırak bedenini uzaklaştırdığını)uzak ve anlamsız duran bakışları üzer beni..

Adsız dedi ki...

Sevgili Nakhar,
Aslında o,bu, şu ayrımı yapılmadan gülümsemek :) insanın doğasını nasılda değiştiriveriyor bir anda değil mi?

"Evet eşcinselim, ama benimde gülümsemene ihtiyacım var" bu cümle karşısında içim bir hoş oldu .
Ne kadar olgunca ve dingin sarfedilmiş bir cümle..

Hera..

Nakhar dedi ki...

@kiymet...;

her zaman ötekileştiriyoruz ne yazikki birbirimizi hepimizin insan olduğunu unutarak... :)

Nakhar dedi ki...

@hera;

kitapta siradan yaşanmişliklarin arasinda bir cevher o cümle benim için de...

gülümsemek moralim bozukken bile beni rahataltiyor :)

Evren dedi ki...

hiç anlamam insanı değersiz kılmayı ve bir gülümsemeyi bile çok görmeyi... hiç anlamam insanı insan olmaktan çıkaranın ne olduğunu, samimiyetsizlik böyle bir şey olsa gerek diye düşünürüm...insanı insan olmaktan çıkaran şeylerden biri samimiyetsizlik de diğerleri ne bilemeedim...

Nakhar dedi ki...

@evren;

olunmasi gereken bunlar ama herkes olmamayi seciyor, kötüler olmasa da iyilerin pek bi kiymeti kalmazdi sanki :)