21 Mayıs 2014



SEN!

Ben dünyaya arzu dolu bir kavimle geldim, baba arzusu! 
Nefret dolu bir rahimden, bıkkın bir bedenden, 
geleceği sorgulayan bir zihinden! 
Sevgi yoktu, terk edilişten doğdum ben, 
kardeş memesinden, ölü yeğenlerimin rızkıyla doydum ben!
Koşarken düştüm, bakarken kördüm, severken öldüm!

Korkulardan indim ben, cellâdımı güldürdüm ben... 
Hakkımda ne bilirsin ki!
Dedikodulu ağızlardan kulaklara kondum, alıcı bir kuştum...
Örülü bir duvardım ben, seni çatlaklarımdan gördüm...
Kavimleri helak eden azaptım, ateştim, kordum,
boğulduğum bir kaşık suydum...

Zihnimde yuvarladığım fikir,
aklın çemberinde fır dönüyordum...
Soğuktum ben, sağduyuydum...

Aşktım, düştüm, öldüm ben!
Yanlış kaynamış kırıklarımdan kalbimi gördün sen! N

Hiç yorum yok: