13 Mart 2008




Kumdan Kale

Eril bir gölgenin
Ardına düştü ruh.


Karanlığın Mahrem matemini örten
Renkli bir çingene eteğiydi gün


Yavşak fantaziler vardı akıllarda
Gece yarısı cirit atan
Açık seçik düşler


Elmanın tamamını yiyiyordu Adem
Havva kalakalıyordu
Olduğu yerde ağzı açık.


Gündüz tanrıya tapınırdı insan
Gece kendi uçkuruna


Beli gevşek adamlardık ne de olsa
Etrafımızda fır dönüyordu
Vajinası sarkık kadınlarımız
Belki bu yüzdendir
Ölümlü tanrılara bağlılığımız.


Çok dinledim yobaz söylemlerini
Varsın yıksın
Tanrı denen çocuk
kumdan kalelerimi.

Nakhar 2008-İstanbul

3 yorum:

Adsız dedi ki...

yengi�tem �o�mu�sun....
ama harika olmu� eline y�re�ine sa�l�k...

7.oda dedi ki...

harika giydirmişsin nakhar !!
çok sevdim şiirini !!!

kıyak dedi ki...

Baylar
renkli bir çingene eteğiydi gün!

güzel 1 tasvir.