12 Kasım 2008





UNUTULMASI GEREKEN ANLAR SERİSİ - 3

YEMİN


Günlerden cumartesi, ilkokul 1. sınıftayım, saat kahvaltı saati, babam yine olmadık bir sebepten sinirli sinirli soluyordu burnundan...

Sonra olmadık bir arbede sesler yükseliyor, anlamını bile bilmediğim küfürler uçuşuyor babamın ağzından, Sabah kahvaltısı için hazırlanmış koskoca sini babamın bir hareketiyle halının üstüne ters yüz oluyor...

Annem telaşla babamın etrafında çocuklarını savunuyor, babam kösele ayakkabısını giyiyor, babam kapıdan çıkıp gidiyor, hayır durun babam ayakkabıyla evin içine geri dönüyor...

Annem salonda kendini odadan dışarı atmak istiyor, hayır atamıyor, babam annemi dizlerine kadar uzanan saçlarından tutuyor, annem düşüyor, babam kösele ayakkabısıyla tekmeliyor, annem ölüyor, hayır kalkıyor kapıya ulaşmak istiyor, babam tekmeliyor, annemin ağzından beyaz badanalı kapı kirişine kan sıçrıyor... Ve bu görüntü yıllardır beynimde dolanıyor!

Gözlerimi kapatıp ağlıyorum, babam gidiyor... İçimde büyüyen nefretle ilk yeminimi ediyorum "Bu aileden kimseye benzemeyeceğim". Benzemedim...N

24 yorum:

demet dedi ki...

ah nakhar
bir yemininde böylesi kötü anıları hafızandan silmek için olsun olur mu :(

ŞAHMARAN dedi ki...

bundan daha fecisini benimde babam anneme yapmıştı.Onu burada anlatmak için cümleler bulamadım.Ama hep gözlerimin önünde,gitmeyecekte.
yaşanılanlar göz önünden gidemiyor nasıl anlardır ki o anlar.Ben babamın anneme uyguladığı o şiddeti hiç unutamıyorum.

Adsız dedi ki...

insanın geçmişini unutmak isteyip tersine hesaplaşmaya başlaması ne kadar kötü bir duygu..

Üfürükten Prenses dedi ki...

sebepsiz sinirli bir baba,koca sini,atılan tekme,yere devrilen yemekler..
bana yabancı olmasını ne çok isterdim bunların..

ama geçmiş zaman..yaşadım

Uyumsuz dedi ki...

insanı şekillendiren deneyimler. ama en agiri daha yetişme çağında anne ve baba arasındaki iletişimi böyle görmek ve tanımak. Belki de uzun yıllar bunu benimsemek. Büyük bir yük ama dedigim gibi, insanı şekillendiren deneyimler..

Nakhar dedi ki...

@demet;

Yillar sonrasi icin bile unutamayacak olsam da, ki unutamam, icimde pamuk ipligine bagli unutmam gereken seyleri bloga yazarak o pamuk ipliginden de kopariyorum ve rahatliyorum gercekten,

Bunlar unutulmasi gereken, ama unutmak istemedigim seyler yillardir ters mantikla birseylere karar veriyorum, siddet kötü, siddet zavalli bir duygu bunu telkin ediyorum kendime...

Nakhar dedi ki...

@salih;

Iste bu sebeplerden sakin olmali insan siddetin ne menem birsey oldugunu bilmeli biliyorsa anlamali ve karsisinda kendinden gucsuz olan kisiye bir seyi sakince anlatabilmeli...

Unutmak lazim.. Babam oyle biriydi ama bu onun gorunen yüzüydü. Ben bunu biliyordum;..

Nakhar dedi ki...

@zoitsa;

Ben hep bu tür durumlarda gözüme gözüme sokarak ter mantıkla bu duygularin zavallilarin isi olduguna kanaat getiriyorum ve yapmamam gerektigini iyice kaziyorum beynime. Öyle iste ter mantik adamiyim ben. :)

Nakhar dedi ki...

@üfürükten prenses;

Siddete meyilli bir insan degilsen, anlamissindir benim gibi, birkac saniye eskiye donmeme sebep oluyor bu anilar ve sonra goruyorum ne kadar anlamsiz oldugunu siddet uygulamanin..

Kimsenin yasamamis olmasini dilerdim, ama butun erkek egemen toplumlarda bu mevcut...

Nakhar dedi ki...

@uyumsuz;

Ben bunlari gordum, anneme kizdim dedim ki niye bekliyorsun karsisinda kac disari bagirip bagirip gitsin, ki daha sonra dedigime geldi, saman aleviydi cunku babamin ofkesi, seker hastaligindan da hareketle, lise donemlerimde artik yuzgoz olup agiz kavgasina tutusuyorlardi, siddet olmadan, vs vs

Kisiligime katkilari hep olumluya cevirmeye calistim bende, :)

Ferhanca dedi ki...

Kötü bir anı:( sen küçüçük bir çocuk canım yaa..
işte herkes neler yaşıyor .
derler ya "her evde kaynayan tencere farklıdır" herkes kendi yaşadığını bilir..herşye rağmen senin sanatçı ruhunun körelmemesi harika.
senin yolun açık olsun,şansın bol olsun..

gaykedi dedi ki...

tanrım! canım birtanem çok zor birşey olmalı bu duygu, babam'ın anneme değil vurduğunu, bağırdığını bile pek hatırlamayan birisi olarak (son zamanda yakalandıkları dırdır hastalığını saymazsak tabii :D) yıllar önce sanırım ben 10 yaşlarında falanken yaptıkları ağız kavgasını bile unutamadığıma göre :( bu arada çocuklar çok hasas, sandığımızdan daha da hassas varlıklar...

miracsaral dedi ki...

Cidden insanın içine oturan ve kolay kolay oradan çıkamayan bir anıymış, hüzünlendim dostum :(. Sanırım, kendi ailemin absürd ve esprili tarzlarından şikayet etmeyi bırakmam lazım.

Nakhar dedi ki...

@ferhanca;

Gecmiste yasadiklarim beni erken olgunlastirmis öyle söylüyorlar, ama bana sorsan kendimi bir cocuk gibi görüyorum :)

Nakhar dedi ki...

@gaykedi;

Canim sen bircok seyi biliyorsun iste...

Nakhar dedi ki...

@hiç kimse;

:) benim gelmis ve gecmis ama etkisi icimde bir yerlerde devam eden bazi anilarim bunlar.. Üzülmeyiniz :)

ayci dedi ki...

insan sirf yasayinca degil - okuyuncada benzemek istemiyor!

sagol!

Ferhanca dedi ki...

olgunluk yaşala beraber gelişiyor olaylar hızlandırıyor..çocuk yanın hep kalsın sakla onu özellikle sevdiklerinin yanında çıkar o kendiliğinden..ben bile yaşımla senkron tuturamayanlarındanım olmuyor yaşım önden gidiyor:)))

Nakhar dedi ki...

@aycı;

bak onu hiç aklıma getirememiştim, birşeyler verebiliyoruz yani kişisel blog yazarak :D

Nakhar dedi ki...

@ferhanca;

o çocuk hiç büyümez endişen olmasın, benden daha çocuk bir sevgilim var çünkü :D

rahat yazar dedi ki...

silinmesi zor..benimde var ailevi tekrar olmasın dediğim olaylar..ama bazı şeyler yaşanıyor..belki de böyle olaylar insanı sağlamlaştırıyor..kim olmak istediğini soruyorsun işte kendine..yan liste-misafir odanda isterim yer almak bu arada;)

Nakhar dedi ki...

@ahmet;

olanlar oluyor, insanın bedeninden önce ruhu hızla olgunlaşıyor...

misafir odasına yorum bırakan tüm misafirleri eklemeye çalışıyorum kuşkunuz olmasın, hoş geldiniz.. :)

teyzenteyfik dedi ki...

:( Ahh babalar

Nakhar dedi ki...

@teyzenteyfik;

Gecmis zaman, oyle de boyle de iyi anilari daha fazla hayatimizda :)