29 Haziran 2008




BAŞ SAĞLIĞI


Arşa uzanıyordu ellerimiz
Her ölüm bir acı daha
pompalıyorken yüreklerimize...

Evlat acısına en çok
onu doğuran ağlıyordu,
Ananın ölümü ise,
ondan doğanı dağlıyordu...

Kardeşler;
ne olmalarını istiyordu birbirinin,
ne ölmelerini...

Çürük tahtaların arasından,
Çukura gidiyordu birer ayağımız,
Diğer ayağımızla
Sağlam diye basarken
Hayatın üzerine...

Herkes aynı şeyi söylüyordu
İki kelime...

Oysa ki gövde olmadan,
Baş!
Bir işe yaramıyordu...NaKHaR


3 yorum:

Ebru ER HASANÇEBİ dedi ki...

İyi değilim,son postumu okur yorumda bulunur musun ihtiyacım var demiştim ya senin hayatındaki sıkıntıları bilmeden.Başıma geldi,insan hissediyor galiba.Yaşarken sevdiğinden ayrılmak zorunda kalmak,ölüm olmadan ayrılığı yaşamak da ayrı dokunuyor insana.Çaresizlik...Yazdım yine 2 karmaşık post yorumuna ihtiyaç duyduğum Nakharcığım :(

Haspam işte! dedi ki...

önceden dinlememiştim ama melodiler tanıdık geldi nedense.

Nakhar dedi ki...

@pongwiffy;

bundan sonra dinleyeceksiniz demek mi oluyor bu :)